کلسمید یک ترکیب شیمیایی است که معمولا در تحقیقات آزمایشگاهی به عنوان یک مهار کننده میتوزی استفاده می شود.
این ترکیب برای بازدارندگی سلول ها در متافاز، مرحله ای از تقسیم سلولی، با ایجاد اختلال در مونتاژ میکروتوبول ها استفاده می شود و به محققان اجازه می دهد تا کروموزوم ها و سایر ساختارهای سلولی را در حالت ایستا و پایدارتر مطالعه کنند.
کلسمید اولین بار در دهه 1960 توسط گروهی از محققان در شرکت داروسازی Sandoz در سوئیس جدا شد و مشخص شد.
این ترکیب به عنوان یک مهارکننده قوی تقسیم سلولی شناخته شد و در ابتدا در شیمی درمانی سرطان استفاده شد. با این حال، استفاده از آن در شیمی درمانی بعداً به دلیل سمی بودن و اثر درمانی کوتاه آن کنار گذاشته شد.
امروزه عمدتاً در تحقیقات آزمایشگاهی به عنوان ابزاری برای مطالعه ساختار و عملکرد کروموزوم استفاده می شود.
معمولاً در کاریوتایپینگ، تکنیکی برای تجسم و تجزیه و تحلیل کروموزوم‌ها، و در سایر آزمایش‌های زیست‌شناسی سلولی که نیاز به سلول‌های هماهنگ در متافاز دارند، استفاده می‌شود.
انواع مختلفی از کلسمید وجود دارد که به صورت تجاری در دسترس هستند که هر کدام دارای خواص و اثرات کمی متفاوت بر روی سلول ها هستند. برخی از رایج ترین انواع عبارتند از:
کلسمید یک آلکالوئید طبیعی است که از گیاه Veratrum album مشتق شده است. این ترکیب عضوی از خانواده ترکیبات معروف به آلکالوئیدهای کلشیسین (colchicine alkaloids) است که با توانایی آنها در اتصال به میکروتوبول ها و مهار آن ها مشخص می شود.
ساختار شیمیایی آن بسیار شبیه به کلشیسین، یکی دیگر از مهارکننده های میکروتوبول است.
جزء فعال اصلی کلسمید، دمکولسین است که مسئول ایجاد اختلال در مونتاژ میکروتوبول است. دمکولسین با اتصال به زیر واحد بتا توبولین میکروتوبول ها، از پلیمریزاسیون آنها جلوگیری می کند و باعث توقف سلول ها در متافاز می شود.
این ماده طیف گسترده ای از کاربردها در تحقیقات آزمایشگاهی، به ویژه در زیست شناسی سلولی و سیتوژنتیک دارد. برخی از رایج ترین کاربردهای کولسمید عبارتند از:
با افزودن کلسمید به کشت‌های سلولی، محققان می‌توانند سلول‌ها را در متافاز متوقف کنند و به آنها اجازه می‌دهند تا آماده‌سازی‌های کروموزوم با کیفیت بالا و به خوبی پخش شده را برای تجزیه و تحلیل به دست آورند.
توجه به این نکته ضروری است که کلسمید می تواند در غلظت های بالا برای سلول ها سمی باشد و اثرات آن می تواند تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله نوع سلول مورد مطالعه، مدت و غلظت قرار گرفتن در معرض و حضور سایر ترکیبات در محیط کشت سلولی قرار گیرد.
برای به حداقل رساندن خطر سمیت، محققان معمولاً از غلظت های پایین کلسمید استفاده می کنند و زمان قرار گرفتن در معرض آن را به چند ساعت یا کمتر محدود می کنند. همچنین مهم است که کشت سلولی را به دقت تحت نظر داشته باشید تا علائم آسیب یا استرس دیده شود و از کنترل های مناسب برای اطمینان از اینکه هر گونه اثرات مشاهده شده مختص درمان مورد مطالعه است استفاده کنید.
کلسمید علاوه بر استفاده در تحقیقات، در کاربردهای پزشکی از جمله درمان انواع خاصی از سرطان و به عنوان یک ابزار تشخیصی برای ناهنجاری‌های کروموزومی نیز استفاده شده است. با این حال، به دلیل سمی بودن و اثر درمانی کوتاه، استفاده از آن در این کاربردها محدود است.
کلسمید ابزاری قدرتمند برای مطالعه تقسیم سلولی و ساختار کروموزوم در تحقیقات آزمایشگاهی است. توانایی آن در نوقف سلول ها در متافاز منجر به استفاده گسترده از آن در کاریوتایپ، بندینگ کروموزوم و سایر کاربردهای سیتوژنتیک شده است.
اگرچه این دارو دیگر به عنوان یک داروی شیمی درمانی استفاده نمی شود، توانایی آن در مهار تقسیم سلولی منجر به استفاده از آن در توسعه درمان های ضدمیتوتیک برای سرطان و سایر بیماری‌ها شده است. با این حال، سمیت و اثر درمانی کوتاه آن به این معنی است که استفاده از آن در این کاربردها محدود است و محققان باید هنگام کار با این ترکیب احتیاط کنند.
دیدگاهها
پاکسازی فیلترهیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.