آب دپس (DEPC Water)

تاریخچه آب DEPC

آب دپس برای اولین بار در اوایل دهه 1960 به عنوان راهی برای غیرفعال کردن آنزیم های RNase معرفی شد. این آنزیم‌ها به دلیل شکستن مولکول‌های RNA شناخته شده‌اند و می‌توانند نمونه‌های RNA را آلوده کنند که منجر به نتایج نادرست در آزمایش‌ها می‌شود. در آن زمان، هیچ روش قابل اعتمادی برای غیرفعال کردن کامل آنزیم‌های RNase وجود نداشت، که تحقیق در مورد RNA را دشوار می‌کرد.

در سال 1967، مطالعه ای که در مجله Nature منتشر شد، گزارش داد که تیمار یا تریت آب با DEPC می تواند آنزیم های RNase را به طور کامل غیرفعال کند. این کشف انقلابی در تحقیقات RNA ایجاد کرد و امکان دستیابی به نمونه های خالص و دقیق RNA را فراهم کرد. امروزه از DEPC Water به طور گسترده در بیولوژی مولکولی و بیوشیمی برای کاربردهای مختلف استفاده می شود.

اجزای تشکیل دهنده آب دپس

آب DEPC از تریت یا تیمار آب با دی اتیل پیروکربنات (DEPC) ساخته می شود. DEPC یک ماده شیمیایی است که با گروه های نوکلئوفیل مانند گروه های آمینه در پروتئین ها و RNA واکنش می دهد و با آنها پیوندهای کووالانسی ایجاد می کند. این اصلاح شیمیایی به طور غیرقابل برگشتی آنزیم های RNase را غیرفعال می کند که برای فعالیت خود به این گروه های هسته دوست وابسته هستند.

DEPC بسیار واکنش پذیر و سمی است، بنابراین باید با احتیاط رفتار کرد. پس از تیمار با DEPC، آب معمولاً برای حذف هر گونه DEPC باقی مانده اتوکلاو می شود.

موارد استفاده از DEPC Water

DEPC Water معمولاً در بیولوژی مولکولی و بیوشیمی برای کاربردهای مختلف استفاده می شود. برخی از رایج ترین کاربردهای آب DEPC عبارتند از:

تهیه RNA: از آب دپس برای تهیه نمونه های RNA که عاری از آلودگی RNase هستند استفاده می شود. آنزیم‌های RNase می‌توانند مولکول‌های RNA را تجزیه کنند که منجر به نتایج نادرست در آزمایش‌ها می‌شود. تریت آب با DEPC غیرفعال شدن کامل آنزیم‌های RNase را تضمین می‌کند که به دست آوردن نمونه‌های RNA خالص و دقیق را ممکن می‌سازد.

تهیه بافرها: از آب DEPC برای تهیه بافرهایی که فاقد RNase هستند استفاده می شود. بافرها در واکنش های بیوشیمیایی مختلف برای حفظ pH و قدرت یونی محلول استفاده می شوند. اگر بافر آلوده به آنزیم های RNase است، می تواند منجر به نتایج نادرست شود. تیمار آب با DEPC تضمین می کند که بافر فاقد RNase است.

تهیه معرف های PCR: از DEPC Water برای تهیه معرف های PCR که فاقد RNase هستند استفاده می شود. PCR یک تکنیک پرکاربرد در زیست شناسی مولکولی برای تقویت توالی DNA است. اگر معرف های PCR با آنزیم های RNase آلوده شوند، می تواند منجر به نتایج نادرست شود.

تهیه محیط کشت سلولی: از آب DEPC برای تهیه محیط کشت سلولی بدون RNase استفاده می شود. محیط کشت سلولی برای رشد و نگهداری سلول ها در آزمایشگاه استفاده می شود. اگر رسانه ها به آنزیم های RNase آلوده شوند، می تواند منجر به نتایج نادرست شود.

از دیگر کاربردهای آب دپس می توان به تهیه نمونه های پروتئینی، جداسازی DNA پلاسمید و خالص سازی الیگونوکلئوتیدها اشاره کرد.

اقدامات احتیاطی هنگام استفاده از آب DEPC

DEPC یک ماده شیمیایی بسیار واکنش پذیر و سمی است که باید با احتیاط از آن استفاده کرد. در اینجا برخی از اقدامات احتیاطی وجود دارد که باید در هنگام استفاده از آب DEPC انجام شود:

• DEPC باید در یک هود یا یک منطقه با تهویه مناسب استفاده شود.
• هنگام کار با DEPC باید از دستکش استفاده کرد.
• DEPC باید در یک ظرف محکم در بسته در یک محیط با تهویه مناسب نگهداری شود
• DEPC نباید با پوست یا چشم تماس داشته باشد، زیرا می تواند باعث تحریک و خارش شدید شود.
• DEPC نباید با اسیدها یا بازها مخلوط شود، زیرا می تواند بخارات سمی تولید کند.
• پس از تیمار با DEPC، آب باید اتوکلاو شود تا هر گونه DEPC باقیمانده حذف شود.
• آب تیمار شده با DEPC نباید در آزمایش هایی که شامل پروتئین ها یا آنزیم های حساس به دی اتیل پیروکربنات هستند استفاده شود.

نتیجه

آب DEPC یک معرف حیاتی در بیولوژی مولکولی و بیوشیمی است و نقش مهمی در پیشرفت تحقیقات RNA ایفا کرده است. تیمار آب با دی اتیل پیروکربنات تضمین می کند که آنزیم های RNase به طور کامل غیرفعال می شوند که این امر امکان به دست آوردن نمونه های خالص و دقیق RNA را فراهم می کند.

آب دپس همچنین برای تهیه بافرها، معرف‌های PCR، محیط کشت سلولی، نمونه‌های پروتئینی، DNA پلاسمید و الیگونوکلئوتیدهایی که فاقد RNase هستند، استفاده می‌شود. با این حال، DEPC یک ماده شیمیایی بسیار واکنش پذیر و سمی است که باید با احتیاط مورد استفاده قرار گیرد و هنگام استفاده از آب DEPC باید اقدامات احتیاطی مناسب انجام شود.

لیست کامل مواد آزمایشگاهی

مشاهده این محصول در سایت سیگما